حضور قلب آنست که انسان در نماز، توجه قلبى به خدا داشته باشد و از یاد او غافل نشود و هر لحظه و در تمام جملات و حرکات نماز، بداند چه مى‏گوید، چه مى‏خواهد، معنى حرکات و افعالش چیست، رو به چه کسى ایستاده، قبله‏اش کجاست، چرا نماز مى‏خواند و در برابر چه خداى عظیمى به نیایش و پرستش و حمد و ثنا و ذکر و دعا ایستاده است.
اگر ذهن انسان به مسائل دیگر مشغول باشد،
اگر حواس انسان پرت شود،
اگر هر صدایى، هر منظره‏اى، هر رفت و آمدى، هر نوشته و خط و نقاشى و صحنه‏اى، او را به خود مشغول کند و یادش رود که در حال نماز است و کجا ایستاده و چه مى‏گوید، معناى این نداشتن حضور قلب است.
راه های رسیدن به حضور قلب:
یکى از راه‏ هاى کسب حضور قلب، دانستن معناى نماز و در نظر آوردن ترجمه کلماتى است که انسان در نماز مى‏گوید. و بعد از نماز در اوقاتی که فراغت دارد به معانی نماز فکر کند به ایاتی که نماز خوانده می شود توجه داشته باشد.
راه دیگر این است که به نماز با دید بالا نگاه بکند و به آن اهمیت ویژه ای بدهد و بداند که تمام دنیا فانی و از بین روفتنی است و آخرت است که به نفع انسان است و این فکر باعث می شود که انسان در نماز هم حضور قلب داشته باشد چون در این صورت دنیا در نظر انسان بی اهمیت است و لذا فکرش به ان مشغول نمی شود،

انسان وقتی به نماز می ایستد باید خود را در محضر قدرت مندترین موجود بداند همان گونه که وقتی به دیدار یک ریس می رود که نه قدرت بر رفع تمام مشکلات انسان را دارد و نه قدرت به نابودی انسان، سعی می کند تمام حواسش را جمع کند و با دقت به حرفهایش گوش بدهد و با دقت و توجه با او حرف بزند در نماز نیز این گونه احساس را داشته باشد که با کسی حرف می زند که می تواند تمام نیازهایش را بر طرف کند و اگر غضب ناک شد به کمتر از چشم بر هم زدنی می تواند زندگی اش را نابود کند..

راه دیگر تعظیم است: ما در مقابل هیچ قدرت و ابرقدرتى خم نمى‏شویم و سر تسلیم فرود نمى‏آوریم و راست قامتى خود را نمى‏شکنیم، ولى در برابر تو، که کمال بى‏پایان و قدرت بى‏انتهایى، تعظیم مى‏کنیم، گردن خم مى‏سازیم، به خاک مى‏افتیم، «سجود» مى‏کنیم، پیشانى بر زمین مى‏گذاریم، تسبیح‏گوى توئیم و زبان به ستایش تو مى‏گشائیم‏ و این فکر به انسان دست نمی دهد مگر این که خدا را از همه موجودات بزرگ تر بداند و خود را خار و ذلیل و حقیر و کوچک بشمارد در این صورت است که نفس نیز در مقابل قدرت الهی تعظیم خواهد کرد و تمام وجودش را به خداوند تقدیم می کند
راه دیگر، انتخاب مکانى براى نماز است که رفت و آمدها و سر و صداها، صحبت‏ها، عکس‏ها و تابلوها، او را به خود مشغول نسازد.
راه دیگر، انجام مستحباتى است که پیش از نماز و هنگام نماز، رعایت آنها به نمازگزار حالت توجّه بیشترى مى‏دهد و او را به یاد خدا و بندگى خویش مى‏اندازد.
خدا برترین موجود است و هستى همه موجودات به او بستگى دارد. ما، بنده‏اى نیازمند و ناتوان، که از نعمت‏هاى او برخورداریم، به شکرانه نعمتهایش به عبادت و نماز مى‏ایستیم.
منابع:
با استفاده از معراج السعاده ص 724

لطفا سوالات و نظرات خود را در قسمت نظرات وبلاک راه فضیلت بنویسید برای ورود به وبلاک راه فضیلت روی کلمه راه فضیلت کلیک کنید راه فضیلت  یا در وبلاک  معراج بنویسید برای ورد به وبلاک معراج روی کلمه  معراج کلیک کنید  معراج همچنین شما می توانید سوالات خود را در قسمت اخلاق و عرفان سایت ذی طوی بنویسید و پاسخ های کارشناسان این قسمت را ببینید برای ورد به سایت ذی طوی  روی کلمه ذی طوی  کلیک کنید